ANADOLU SELÇUKLU DEVLETİNİ KURANLAR ALEVİYDİ

ZEYNEL COŞAR yazdı…Bizim tarihçilerimiz gibi bagajında Nizamülmülklerin, Ebusuudların ağırlığı olmayan birçok  batılı tarihçi gibi Babinger de, gerçeği çok rahat söylemektedir. O, Anadolu Selçuklu Devletini kuranlar ve Selçuklu devri bittikten sonra özellikle Karaman Beyliği ve diğer Batı Anadolu beyliklerinin Alevi olduğunu yazar.“…Şimdi biz Rûm Selçuklarının itikadî fikir ve nazarlarına dair ne biliyoruz? Acaba oralarda Sünnîlik mi, Ehl-i Sünnet mezhebi mi vicdanlarda hâkimdi? Kesinlikle bilinmiyor. Ve ihtimal ki ilmî araştırmalarda en az dikkat edilen birinci nokta budur. Birçok karine bu hususta şüpheye imkân bırakmıyor ki Rûm Selçukları Şiî mezhebine mensuptular. Yani tek bir kelime ile Alevîydiler. “(s.23)“… Selçuklardan Alparslan ve oğlu Melikşah'ın vezir ve danışmanı olan Ebû Ali Hasan Nizâmülmülk’ün Siyasetname'si Türk boylarının ne kadar İranîleşmiş ve iliklerine kadar Şiî fikir ve itikadlarıyla işlenmiş olduğunu başka bir manaya hamli mümkün olmayacak şekilde haber vermektedir. 1170 senelerinde doğmuş olan Yakut gibi Ehl-i Sünnet müellifler Türklerin İslâmiyet düşmanlıklarına karşı nefretlerini göstermekten geri kalmıyorlardı. Bu cümleden olarak, Arap coğrafyacısı, Koşar ile Beluç'un “İslamiyet’in Rum ve Türklerden daha azılı düşmanları” iki haydut olduğunu söylüyor. Onun için Bizans tesirlerinin kuvvet ve derecesi küçümsenmemesi gerekmekle beraber, Anadolu'nun Selçuk binalarından bahsedilirken bunlarda Sünnî Müslümanlarca o kadar şiddetli bir bağlılıkla ihtiraz olunan canlı tasvirlerin bulunması gibi çok dikkat çekici bir hadisenin Bizans tesirlerine atfedilerek, aynı zamanda Selçukluların Sünnî olduklarının kabulü katiyyen hatadır. Nitekim Konya binalarında görülebilen o sayısız “Çâr Ali” dedikleri şeyler bina edenlerin Şiî ruhiyet ve zihniyetleri hakkında istenildiğinden daha iyi kanıt olmaktadır.(say-24)(Babinger, Selçukludan sonra Anadolu Beyliklerinin de Alevi olduğunu anlatır.)“…Ancak, mensup olduğu hanedanın sonuncusu olan Alaeddin, 1308'de zehirlenerek öldüğü zaman yarımada bir takım derebeyliklere bölünmüştür ki bunların çok karanlık olan tarihleri bizi burada daha ziyade meşgul edemez. Yalnız şu kadarını açıklığa kavuşturalım ki bu beyliklerin de Alevîliğe mensubiyetleri ispat olunabilir. Bunun için mesela sadece “Nûre Sufî” dedikleri muammalı şahsiyeti, ondan neşet eden Karamanoğullarını veyahut Aydın, Hamid, Teke (Teke Türkçede erkek keçidir) beylerini düşünüyorum. Mamafih bütün bu ehemmiyetsiz derebeyliklere nazaran 13. asır dönümünde birdenbire tarihin karanlığından çıkarak, ilkin, kendilerine gösterilmiş olan ufak bir araziyi, ondan sonra nihayet Selçuklu saltanatının parçalanması ve kendisine varis olan beyliklerin hüküm ve tabiiyete alınması sayesinde bütün Anadolu'yu, mutlak bir surette mülkiyet ve tasarruflarına alan yeni bir aşiretler topluluğu gelir ki çok daha mühimdir. O da Osmanlı kavmidir. Bunun nereden geldiği ve kendisini Doğudan göçmeye sevk eden sebebin ne olduğunun gediksiz bir surette keşif ve ispatı henüz ilmin tetkikatı ve araştırmaları için müyesser olamamıştır. Bu Türkmen boylarının evvelki serüvenlerini derin bir karanlık örtmektedir. Acaba bunlar anayurtlarından nasıl bir din getirmişler ve ne vakitten beri İslamiyet’e girmişlerdir? Th. Nöldeke 60 sene evvel bu kavmin ilk ceddi olan Osman'ın tamamiyle Arap-İslâm ismini taşıdığı halde babasının Ertuğrul ve amcalarının Sunkur, Gündoğdu, Dündar, hatta kardeşlerinin bile Gündüz Alp, Sarı Bali gibi müşrik diyebileceğimiz gayr-i İslâmî adları olduğuna dikkat çekmiştir.”(s.27)Kaynak: Babinger, Küçükasya’da İslamiyet (Der İslam İn Klein Asien), Sadeleştiren: Prof. Dr. Mehmet Kanar.